η συνάντηση

Ήταν από τις λίγες φορές που δεν τον ενοχλούσε η αναμονή.στάθηκε ακουμπισμένος στο αυτοκίνητό του και άφησε το βλέμμα του να χαθεί....κοίταζε τους περαστικούς που πέρναγαν βιαστικά από μπροστά του, τα αυτοκίνητα.Κοίταζε τα πάντα και τίποτα. Νόμιζες ότι ήταν μόνος σ αυτόν το κόσμο εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό.
Κοίταξέ το ρολόι του, σκέφτηκε ότι είχε αρκετό χρόνο μπροστά του ως την ώρα της συνάντησης και έτσι βυθίστηκε στις σκέψεις του κάτι που του άρεσε να κάνει συχνά τον τελευταίο καιρό.Γύρισε πίσω στο χρόνο όταν το όνειρο άρχισε να τον επισκέπτεται όχι και τόσο συχνά, τότε δεν είχε δώσει και μεγάλη σημασία , είχε σκεφτεί ότι είναι κάτι περαστικό, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός το όνειρο τον επισκέπτονταν όλο και πιο τακτικά.
Σαν αστεράκι λαμπερό που διαγράφει μια πορεία στο σκοτεινό στερέωμα και μετά χάνεται και όταν χάνονταν, ένα χαμόγελο έβγαινε απ τα χείλη του.. και τίποτα άλλο.Το όνειρο έρχονταν και τα πρωινά, σαν ήλιος λαμπερός και όταν έφευγε πάλι ένα χαμόγελο ευτυχίας έβγαινε απ τα χείλη του.
Έτσι πέρναγε ο καιρός, οι μέρες και οι μήνες .Με τον καιρό το όνειρο έμενε όλο και πιο πολύ ώρα κοντά του, έλαμπε μέσα στην νύχτα όπως το γεμάτο φεγγάρι και γέμιζε με το ασημένιο φως την ψυχή του,πέρναγε αρκετές ώρες κοντά του. Και τα πρωινά σαν ήλιος που έβγαινε μόνο γι αυτόν.Ατελείωτες ώρες μαζί.Σκέφτηκε τότε κάποια βράδια που το όνειρο δεν έρχονταν, όπως όλα τα όνειρα που δεν έρχονται κάθε βράδυ,όσο κι αν έκλεινε τα μάτια του όσο και αν το ζητούσε .Αυτά περνούσαν απ τις σκέψεις του λίγο πριν την συνάντηση με το όνειρο.Πόσες φορές είχε περάσει απ τη σκέψη του, μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί και ένα χάιδεμα.
Ξαφνικά ένα χαμόγελο βγήκε απ τα χείλη του και κούνησε το κεφάλι του όλο νόημα.Κάποια στιγμή όταν το όνειρο ήταν πολύ έντονο για να τον κάνει να πιστέψει ότι μπορεί να μην είναι όνειρο αλλά πραγματικότητά του έστειλα και κάτι χειροπιαστό.Μια σοκολάτα...ναι μια σοκολάτα δαγκωμένη.Θυμήθηκε πως ένιωσε όταν έπιασε στα χέρια του την σοκολάτα,σίγουρα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος,την έκλεισε μέσα στα δυο του χέρια λες και ήθελε να φυλακίσει το όνειρο.Ότι πιο πολύτιμο είχε.
Άρχισε να πιστεύει ότι τα όνειρα βγαίνουν και αληθινά, είχε και αποδείξεις γι αυτό. Άνοιξε την σοκολάτα, έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στα χείλη του στο δαγκωμένο σημείο της σοκολάτας, λες και φίλαγε το όνειρο.Την έβαλε στη τσέπη του και ξεκίνησε για το σπίτι,το χέρι του ήταν συνέχεια στη τσέπη του, την κρατούσε, την χάιδευε και όταν νύχτωσε είχε μια λαχτάρα να κοιμηθεί μαζί της.
Την πήρε και την άφησε δίπλα του, στο κομοδίνο και δειλά δειλά άπλωσε το χέρι του και την πήρε στην αγκαλιά του, μέσα από τις κουβέρτες του.Έτσι ξύπνησε το πρωί.O πιο γλυκός ύπνος.
Η ώρα της συνάντησης πλησίαζε, σε λίγα λεπτά θα ήταν τόσο κοντά στο όνειρό του. Άλλωστε δεν είναι και πολλοί αυτοί που το όνειρό τους γίνεται πραγματικότητα. Αισθάνθηκε εκλεκτός.Η καρδιά του χτυπούσε τώρα ακόμα πιο γρήγορα ,το βλέμμα του ανήσυχο αναζητούσε τη μορφή του όνειρου ανάμεσα στο κόσμο.Και ξαφνικά είδε το όνειρό του να πλησιάζει προς τον μέρος του ένιωσε τα πόδια του βαριά δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα λες και τον είχαν καρφώσει σε εκείνο το σημείο.Τα μάτια του την κοίταζαν συνέχεια να πλησιάζει... δυο φιλιά στο μάγουλο.....και η πραγματικότητα αρχίζει...............