Ευσταθία: «Έχω απενοχοποιήσει όλες μου τις απολαύσεις»

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι κάνει την Ευσταθία τόσο ξεχωριστή; Μήπως είναι επειδή, την ώρα που τα περισσότερα τραγούδια σε ταξιδεύουν, με τα δικά της νιώθεις σαν να σερφάρεις στο internet και να κάνεις chat; Μήπως την ώρα που τα άλλα σε κάνουν να χάνεσαι στο κενό και ν’ ατενίζεις στο βαθύτερο εγώ σου χαμένα όνειρα, τα δικά της σε κάνουν να θες να πιεις καφέ και ν’ ανάψεις τσιγάρο; Μήπως επειδή τελικά το κάθε τραγούδι της είναι σαν να ξεκινά ένας καινούριος διάλογος;

Η Ευσταθία είναι μόνη της μια «κατηγορία», ακόμα κι όταν διεκδικεί τον τίτλο της pop star και μοιάζει να φλερτάρει προς στιγμή με την εμπορικότητα. Η ίδια, όμως, σαν χαμαιλέοντας –κυριολεκτικά και μεταφορικά φευγάτη–, δεν υιοθετεί ποτέ ένα στιλ, δεν αντιγράφει και δεν αντιγράφεται, αφήνοντας ένα ολόκληρο σύστημα να «ψάχνεται» χωρίς να μπορεί να την «εντάξει». «Κρίμα για την τσέπη μου!» θα έλεγε αυτοσαρκαζόμενη… εν αντιθέσει με όλους εμάς, που, έχοντας βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, τη στιγμή που εκείνη μπορεί να μετρά λιγότερα λεφτά, εμείς έχουμε την ευκαιρία, μέσα από τα τραγούδια της, να απολαύσουμε την άλλη όψη του νομίσματος… Αυτή που δίνει άλλο νόημα στις λέξεις, στην ποιότητα, ακόμα και στο life style! Έχει κυκλοφορήσει το νέο σου άλμπουμ πριν από λίγο καιρό. Παρατηρείται το φαινόμενο να κυκλοφορούν μεμονωμένα τραγούδια και όχι ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές. Αυτό συμβαίνει επειδή η δισκογραφία περνά δύσκολες στιγμές… Είναι χαμένο το παιχνίδι; Τι προβλέπεις για το μέλλον; Σίγουρα οι πωλήσεις των δίσκων έχουν πέσει κατακόρυφα. Δεν θα πάψει όμως η δισκογραφία να εξακολουθεί να υπάρχει, πιθανόν να βρεθούν άλλοι τρόποι πώλησης της μουσικής και άλλοι φορείς ήχου. Φυσικά υπάρχει πολύς κόσμος που ακόμα επιμένει να αγοράζει δίσκους, γιατί έχει μάθει όχι μόνο να ακούει με καλύτερο τρόπο τη μουσική, αλλά και να πιάνει στα χέρια του το εξώφυλλο καθώς και το ένθετο που, σε αρκετές περιπτώσεις, είναι κι αυτό ένα έργο τέχνης. Η ομορφιά ενός δίσκου έγκειται επίσης στο ότι δουλεύουν πολλοί γι’ αυτόν. Όπως και να ’χει, ο τρόπος που εκλαμβάνει κανείς την τέχνη σχετίζεται με το «ευ ζην». Ασπάζεσαι το διαχωρισμό μεταξύ του έντεχνου και του εμπορικού τραγουδιού; Ποια είναι η θέση σου; Πού κατατάσσεις τον εαυτό σου; Υπάρχουν διάφορα είδη του ελληνικού τραγουδιού που χαρακτηρίζονται ανάλογα με το στίχο, τις μελωδικές γραμμές, το ύφος κ.λπ., αλλά ευτυχώς η εμπορικότητα δεν έχει καμία σχέση με το είδος. Υπάρχουν αρκετοί «έντεχνοι» που πουλάνε πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους «εμπορικούς». Εγώ είμαι pop με μια βαθιά επιθυμία να είμαι και… εμπορική. Πού θα σε δούμε το χειμώνα; Γιατί συνήθως επιλέγεις τις μουσικές σκηνές και όχι κάποια πίστα των Αθηνών; Το χειμώνα θα κάνω κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα για να παρουσιάσω την καινούρια μου δουλειά. Επίσης, με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου που θα περιέχει τους στίχους μου, θα κάνω και δύο μουσικές βραδιές στο βιβλιο πωλείο «Ιανός». Όσο για τις πίστες, προς το παρόν θα προτιμήσω τις… χιονοδρομικές! Εάν υπήρχε ένα μότο που θα σου χρέωναν οι άλλοι θα ήταν «μέτρον άριστον», και αυτό γιατί οι τόνοι σου είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με την καλλιτεχνική υπερβολή. Αυτό έχει να κάνει μ’ έναν κώδικα αξιών που έχεις διαμορφώσει ή με το χαρακτήρα σου, που ορίζει και τις επιλογές σου; Μακάρι να έχω σχέση μ’ αυτό! Είναι ένα αγαπημένο μου ρητό. Το μέτρο είναι η μαγική συνταγή για να σου πετυχαίνει το φαγητό! Είναι να ξέρεις να μαγειρεύεις νόστιμα. Νομίζω ότι αυτό το μαθαίνεις, είναι κυρίως θέμα παιδείας. Επιλέγεις να μιλάς και να εμφανίζεσαι μόνο εάν πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Αυτή η γενικότερη σιωπή έχει να κάνει με συνειδητή αποστασιοποίηση από ένα αλλοτριωμένο star system ή απλά είναι η άλλη όψη του μοναχικού καλλιτέχνη που επικοινωνεί με τον κόσμο μόνο μέσα από τη σκηνή; Δεν ξέρω αν αφορά πραγματικά τον κόσμο το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή, από τη στιγμή, δηλαδή, που θ’ αφήσω το μικρόφωνο. Το star system καλά κάνει και υπάρχει, άλλωστε για να ξεχάσουμε το δικό μας «θάνατο» θα πρέπει να ασχοληθούμε με το «θάνατο» των άλλων, όπως λέει και ο Χάιντεγκερ. Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου ούτε να το παρακολουθήσω και πόσο μάλλον να εμπλακώ! Τι είδους ενέργεια είναι αυτή που σας κάνει εσάς τους καλλιτέχνες τόσο δυνατούς επάνω στη σκηνή, για πόσο κρατάει και πότε «γειώνεστε»; Έκτος σκηνής τη χάνετε αυτή τη δύναμη; Αυτή η ενέργεια πηγάζει μάλλον από μια εγωιστική έκφραση που εμπεριέχεται στην τέχνη. Ο καλλιτέχνης έχει ακροατήριο, ανθρώπους που τα μάτια τους είναι κολλημένα πάνω του ή που πρέπει να αγωνιστεί για να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον τους. Είναι κι αυτό μες στο παιχνίδι. Στο σπίτι του, στον καναπέ του, δεν τον νοιάζει αυτό. Ποιο τραγούδι σου θα κατέστρεφες και ποιο θα προστάτευες με τη ζωή σου; Δεν νομίζω ότι θα τεθεί ποτέ τέτοια ανάγκη να καταστρέψω ή να προστατέψω τραγούδι μου και δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Τα τραγούδια, από τη στιγμή που βγαίνουν, παίρνουν το δικό τους δρόμο και αφήνονται στην αυστηρή κρίση του κόσμου και του χρόνου. Τώρα, αν εννοείς ποιο μ’ αρέσει περισσότερο και ποιο λιγότερο, θα σου έλεγα αρκετά κι όχι μόνο ένα. Πόσο σε προβληματίζει ο υψηλός δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα; Με προβληματίζει όπως προβληματίζει τους περισσότερους. Είναι τραγικό να καταστρέφονται τα όνειρα των ανθρώπων και ο αντίκτυπος είναι μεγάλος και σε αυτούς που δεν είναι άνεργοι. Παρατηρείται μεγάλο μεταναστευτικό κύμα στις ηλικίες 20-30, κυρίως για Αυστραλία, Καναδά και Γερμανία. Σε προβληματίζει αυτό; Εσύ θα έφευγες αν βρισκόσουν σε ανάλογη κατάσταση; Αυτό είναι μια υγιής αντίδραση των νέων. Το «ξεβόλεμα» και το κυνήγι των ονείρων θέλει «μαγκιά». Το θλιβερό είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κρατήσουν πια τους Έλληνες στην Ελλάδα. Όσον αφορά εμένα, θα σου έλεγα πως, στηριζόμενη στην επιθυμία μου να γνωρίσω νέα πράγματα και να ταξιδέψω σε πολλά μέρη του κόσμου, θα ’θελα κάποτε να φύγω για να ζήσω στο εξωτερικό. Οι Έλληνες είναι τελικά Ευρωπαίοι πολίτες; Οι Έλληνες είναι ένας εκρηκτικός συνδυασμός Δύσης και Ανατολής. Μια ιδιοσυγκρασιακή περίπτωση, που βέβαια μπορεί άνετα να το «παίξει» και Ευρωπαίος, ενώ παράλληλα να παραμείνει αμιγώς Έλληνας. Είσαι περήφανη που είσαι Ελληνίδα και συνεχίζεις να ζεις στην Ελλάδα; Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν θα ήθελα να ζήσω όλη μου τη ζωή εδώ. Με γοητεύει η ιδέα να μπορέσω να φύγω και να μείνω για κάποιο χρονικό διάστημα έξω. Έχω, άλλωστε, πολλά να δω και να μάθω. Απ’ ό,τι φαίνεται το μόνο πράγμα που μαθαίνουμε από την Ιστορία είναι ότι δεν διδασκόμαστε τίποτα απ’ αυτή. Ποιο λάθος θεωρείς ότι επαναλαμβάνουν οι Έλληνες πολλές φορές ιστορικά; Είναι ευκολόπιστοι, επιπόλαιοι και κοιτάνε την πάρτη τους. Αυτό έδειξε η Ιστορία και αυτό μας τυραννά και τώρα. Κρίνεις ότι σε δύσκολους καιρούς η τέχνη μπορεί να αφυπνίσει τον κόσμο; Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει, αλλά θα το ήθελα πολύ. Στις ελεύθερες κοινωνίες, στα δημοκρατικά πολιτεύματα, υπάρχει αυτή η προοπτική. Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο ο κόσμος εκλαμβάνει τα μηνύματα της τέχνης, διότι συνήθως αποπροσανατολίζεται και βυθίζεται στα προβλήματά του και στις επίπλαστες ανάγκες που το σύστημα του φορτώνει. Ποια είναι η πιο ένοχη απόλαυσή σου; Καμία πλέον! Έχω απενοχοποιήσει όλες μου τις απολαύσεις. Το Διαδίκτυο αποτελεί για σένα τον κόσμο του σήμερα και του αύριο ή έναν ωραιοποιημένο «σκουπιδοτενεκέ» που χωράει τα πάντα; Το Διαδίκτυο έχει μεγάλες δυνατότητες. Είναι ένα υπέροχο μέσο για να πει ο καθένας τη γνώμη του χωρίς να περάσει από λογοκρισία. Είναι δημοκρατία και φυσικά, όπως όλα τα ωραία πράγματα, έχει και τα αρνητικά του. Κατά τη γνώμη μου, είναι θέμα διαχείρισης… Σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, πώς θα περνούσες την ώρα σου; Θα έκανα διαλογισμό…